|
Mirror of the soul / Zwierciadło duszy
Lary, Natalia Bażowska |
The mirror of the soul
Lary, Natalia Bażowska The "Mirror of the Soul" project is based on two assumptions. First of all, the common denominator of all living beings is the body (this is one of the reasons why non-verbal communication is the basis for 80% of dialogues between individuals of the species Homo sapiens, in other species this percentage is much higher). Secondly, according to the dictionary definition, "language is the circumstance or act of transmitting information." With these two assumptions, we can safely conclude that it is enough to learn the language of a given species and we can communicate interspecies at many levels of communication. It is important for both partners in such a situation to learn how to interpret the language. In the case of the "Mirror of the Soul" project, non-verbal dialogue is established between a human and a horse. The language of the herbivore is based on specific ways of looking and even looking at a specific part of the body. Messages in a herd of horses concern primarily hierarchy and warning about threats, but it is also often a form of fun. There are purely friendly behaviors, such as gentle biting, pinching or rubbing against each other. Many signals are very subtle. For example, the one in which a horse looks at a specific part of another horse's body, positions its head and the rest of its body in a specific way, summons or drives it away. Horses, which have 285 degrees of monocular vision, are very sensitive to movement and focus on eye movements and what the eyes are expressing (this is, to some extent, a reflection of our human facial expressions). Their eyes do not have the ability to accommodate in the same sense as the human eye, which is why in some parts of the dialogue I use accessories that extend my limbs (e.g. when I invite Lary to go forward, in nature mares communicate with foals with their tails, as a human I need a rope to replace the tail). ). Lary has been a friend of mine for many years. Although we have known each other for a long time, it is only recently that we have been able to spend more time together and learn each other's language. We know it so much that we decided to show our dialogue in the form of a performance. The documentation of the dialogue is a video and stories told by Lary, which I translate into images. Projekt „Zwierciadło Duszy” opiera się na dwóch założeniach . Po pierwsze wspólnym mianownikiem wszystkich istot żywych jest ciało (jest to jednym z powodów dla których komunikacja pozawerbalna jest podstawą w 80% dialogów i pomiędzy osobnikami gatunku homo sapiens, u pozostałych gatunków ten procent jest znacznie wyższy). Po drugie zgodnie z definicją słownikową „język to okoliczność lub czynność przekazywania informacji”. Przy tych dwóch założeniach możemy spokojnie wysnuć wniosek że wystarczy nauczyć się języka danego gatunku i możemy porozumiewać się międzygatunkowo na wielu szczeblach komunikacji. Dla obojga partnerów w takiej sytuacji istotne jest nauczenie się interpretacji języka. W przypadku projektu „Zwierciadło duszy” dialog pozawerbalny jest nawiązywany pomiędzy człowiekiem a koniem. Język roślinożercy jest oparty na konkretnych sposobach spojrzenia a nawet patrzenia na konkretną część ciała. Komunikaty w stadzie koni dotyczą przede wszystkim hierarchii, ostrzegania o zagrożeniu ale często jest to też forma zabawy. Są zachowania czysto przyjacielskie jak delikatne podgryzanie podszczypywanie czy ocieranie się o siebie. Wiele sygnałów jest bardzo subtelnych. Jak chociażby ten w którym koń patrząc się na konkretną część ciała innego konia, ustawiając w konkretny sposób głowę i resztę swojego ciała przywołuje lub odgania go od siebie. Konie, które mają 285 stopni widzenia jednoocznego, bardzo są wrażliwe na ruch i koncentrują się na ruchach gałek ocznych oraz tym co oczy wyrażają (jest to w pewnym stopniu odzwierciedlenie naszej ludzkiej mimiki). Ich oczy nie mają możności akomodacji w takim rozumieniu jak ma ludzkie oko dlatego w niektórych partiach dialogu posługuję się akcesoriami wydłużającymi moje kończyny (chociażby kiedy zapraszam Larego do pójścia naprzód, w naturze klacze tak komunikują się ze źrebakami swoimi ogonami, jako człowiek potrzebuję liny zastępującej ogon). Lary jest moim przyjacielem od wielu lat. Chociaż znamy się już długo tak naprawdę dopiero od niedawna możemy spędzać ze sobą więcej czasu i uczyć się wzajemnie swojego języka. Znamy go na tyle że zdecydowaliśmy się pokazać nasz dialog w postaci performansu. Dokumentacja dialogu jest video oraz historie opowiadane przez Larego które przekładam na obrazy. |
2021 indyvidual exhibition "Mirror of the soul", Galeria Jedna Druga, Szczecin / "Zwierciadło duszy", Galeria Jedna Druga, Szczecin